Т.Эрдмаа
Монгол Улсын ирээдүй хэн билээ гэж асуувал хүн бүр хүүхэд гэнэ. Бид хүүхдээ сургаж , асарч, хамгаалж чадаж байна уу. Адаглаад та ойр орчноо, гэр бүлээ нэг анзаараад үзээрэй. Ямар орчинд хэрхэн амьдарч буйг зүрхний угаас хараарай. Тэгээд өөрийн хүүхдээ өрөөлийнхтэй харьцуулж нэг үзээрэй. Ялгаагүй хүүхэд. Ямбатны, ядуусын гэх боловч адилхан л хүүхэд. Хүүхэд бол хүүхэд шүү дээ.
Бид үр хүүхдээ анхаарахгүй байж улс эх орондоо анхаарч чадлаа юу. Ингээд бодоход 70-90 /1970-1990/ оны хүүхдийн тоглоомийг бодоод үз. Хотын хүүхдүүд гоё, хөдөөнийх халтар. Ийм л байсан. Өнөөдөр яав, хот хөдөөгийн хүүхдэд ялгаа алга. Харин эд мөнгө, эрх ямбын ялгаа байгаа. Урд нь ч тийм л байсан, яг хэвээрээ. Учир нь дарга нарын хүүхдүүд тансаг, хамгийн гоё хувцас өмсөнө. Ажилчин ангийн хүүхэд гоё биш ч гэлээ гангалхыг хичээнэ. Малчин ардын хүүхдэд нэг сайхан бакал байхад болно. Бас болоогүй түрийг нь эргүүлээд болоо.
Хүүхэд л бол хүүхэд. Харин томчууд шал өөр за. Хэн юу өмсөв, тэгээд чи яахын гээд бөөн хэрүүл, маргаан. Хэн нь хэнээсээ дээр гараад, хэн нь доор ороод байгаан бүү мэд. Монголын нийгэм иймэрхүү.
Нэг танил маань “Манай хүүхдийг танай аав, ээж чинь Нарантуул зах дээр наймаа хийдэг байж, чамайг ийм их төлбөртэй сургуульд сургаад байх даа яахав дээ” гэсэн гэдэг. Мөн амьдардаг гэрийг нь хүртэл доромжилсон гэдэг, гэтэл тэр айл маань зүгээр ч үгүй ХУД-т Хүннү2222 хороололд амьдардаг. Тэгэхээр манай нийгэмд баян, ядуудгийн бас улны гэсэн ялгаа өөрийн мэдэлгүй гарчихаж. Мөнгөтэй л бол бусдад илт дээрэлхэнгүй хандах болж. Тэр хүүхдүүд нас бие гүйцэж, монголын улс төрд орлоо гэхэд “хэрээ мэдэж жайжигнаж, хүний хүслээр бүү тоглоорой” гэж хэлдэг. Энэ энгий боловч хатуу үг. Элгэн садан эрсэлсэн бүхнийг чинь даван туулах жирийн иргэдийн үг. Ухаантай боловч үе уламжилсан хүмүүст хандан хэлэх үг юм. Утга ийм учраас эх оронч байя. Монголчууд бид хүүхэд насаа орхиж хөгжлийн замдаа гаръя даа....
Энд нэг асуудал бий. Эргэж хургах ч яриа бий. Гэр хорооололд сагсны талбай байгуулж, тууз хайчлах өөр. Бас барилга барих талбайдаа мөсөн гулгуур байгууулах өөр. Мэргэн бөөдий шиг асуудал бүрийг мэддэг хотын дарга бүр өөр, өөр бүхэн өөр өөлхийдөө хотын дарга бас өөр. Монгол Улс ч өөр.
Парламентын сонгуульд нэр дэвшигч ч өөр. Ийм ч учраас хотхон болгоны хүүхдийн тоглоом угааж өгөөд явна. Гэр хорооллын иргэдийн дунд хүүхдийн тоглоом байгуулаад өгнө. Айдаа ингээд МонголУлс хөгжинө гэж. Тиймээс бүгдээрээ хамгийн ойр бөгөөд хамгийн нандин үр хүүхдээ анхаарч, тэдэнд ээлтэй орчныг бүрдүүлэхэд нэн тэргүүнд анхаарлаа хандуулмаар байна. Тэгж гэмээнэ бид улс орны ирээдүйн хөгжлийг ярих нь зөв байх.
Эх сурвалж: Монголын мэдээ сонин #ҮзэлБодол #Дугаарын60мөр
2024 оны таввдугаар сарын 10. Баасан. №048 (5966)
Веб сайтад агуулагдсан мэдээлэл зохиогчийн эрхийн хуулиар хамгаалагдсан тул зөвшөөрөлгүй хуулбарлах хориотой.
Copyright © MMINFO.MN All Rights Reserved. Powered by HUREEMEDIA.
Т.Эрдмаа
Монгол Улсын ирээдүй хэн билээ гэж асуувал хүн бүр хүүхэд гэнэ. Бид хүүхдээ сургаж , асарч, хамгаалж чадаж байна уу. Адаглаад та ойр орчноо, гэр бүлээ нэг анзаараад үзээрэй. Ямар орчинд хэрхэн амьдарч буйг зүрхний угаас хараарай. Тэгээд өөрийн хүүхдээ өрөөлийнхтэй харьцуулж нэг үзээрэй. Ялгаагүй хүүхэд. Ямбатны, ядуусын гэх боловч адилхан л хүүхэд. Хүүхэд бол хүүхэд шүү дээ.
Бид үр хүүхдээ анхаарахгүй байж улс эх орондоо анхаарч чадлаа юу. Ингээд бодоход 70-90 /1970-1990/ оны хүүхдийн тоглоомийг бодоод үз. Хотын хүүхдүүд гоё, хөдөөнийх халтар. Ийм л байсан. Өнөөдөр яав, хот хөдөөгийн хүүхдэд ялгаа алга. Харин эд мөнгө, эрх ямбын ялгаа байгаа. Урд нь ч тийм л байсан, яг хэвээрээ. Учир нь дарга нарын хүүхдүүд тансаг, хамгийн гоё хувцас өмсөнө. Ажилчин ангийн хүүхэд гоё биш ч гэлээ гангалхыг хичээнэ. Малчин ардын хүүхдэд нэг сайхан бакал байхад болно. Бас болоогүй түрийг нь эргүүлээд болоо.
Хүүхэд л бол хүүхэд. Харин томчууд шал өөр за. Хэн юу өмсөв, тэгээд чи яахын гээд бөөн хэрүүл, маргаан. Хэн нь хэнээсээ дээр гараад, хэн нь доор ороод байгаан бүү мэд. Монголын нийгэм иймэрхүү.
Нэг танил маань “Манай хүүхдийг танай аав, ээж чинь Нарантуул зах дээр наймаа хийдэг байж, чамайг ийм их төлбөртэй сургуульд сургаад байх даа яахав дээ” гэсэн гэдэг. Мөн амьдардаг гэрийг нь хүртэл доромжилсон гэдэг, гэтэл тэр айл маань зүгээр ч үгүй ХУД-т Хүннү2222 хороололд амьдардаг. Тэгэхээр манай нийгэмд баян, ядуудгийн бас улны гэсэн ялгаа өөрийн мэдэлгүй гарчихаж. Мөнгөтэй л бол бусдад илт дээрэлхэнгүй хандах болж. Тэр хүүхдүүд нас бие гүйцэж, монголын улс төрд орлоо гэхэд “хэрээ мэдэж жайжигнаж, хүний хүслээр бүү тоглоорой” гэж хэлдэг. Энэ энгий боловч хатуу үг. Элгэн садан эрсэлсэн бүхнийг чинь даван туулах жирийн иргэдийн үг. Ухаантай боловч үе уламжилсан хүмүүст хандан хэлэх үг юм. Утга ийм учраас эх оронч байя. Монголчууд бид хүүхэд насаа орхиж хөгжлийн замдаа гаръя даа....
Энд нэг асуудал бий. Эргэж хургах ч яриа бий. Гэр хорооололд сагсны талбай байгуулж, тууз хайчлах өөр. Бас барилга барих талбайдаа мөсөн гулгуур байгууулах өөр. Мэргэн бөөдий шиг асуудал бүрийг мэддэг хотын дарга бүр өөр, өөр бүхэн өөр өөлхийдөө хотын дарга бас өөр. Монгол Улс ч өөр.
Парламентын сонгуульд нэр дэвшигч ч өөр. Ийм ч учраас хотхон болгоны хүүхдийн тоглоом угааж өгөөд явна. Гэр хорооллын иргэдийн дунд хүүхдийн тоглоом байгуулаад өгнө. Айдаа ингээд МонголУлс хөгжинө гэж. Тиймээс бүгдээрээ хамгийн ойр бөгөөд хамгийн нандин үр хүүхдээ анхаарч, тэдэнд ээлтэй орчныг бүрдүүлэхэд нэн тэргүүнд анхаарлаа хандуулмаар байна. Тэгж гэмээнэ бид улс орны ирээдүйн хөгжлийг ярих нь зөв байх.
Эх сурвалж: Монголын мэдээ сонин #ҮзэлБодол #Дугаарын60мөр
2024 оны таввдугаар сарын 10. Баасан. №048 (5966)
Веб сайтад агуулагдсан мэдээлэл зохиогчийн эрхийн хуулиар хамгаалагдсан тул зөвшөөрөлгүй хуулбарлах хориотой.
Copyright © MMINFO.MN All Rights Reserved. Powered by HUREEMEDIA.
Т.Эрдмаа
Монгол Улсын ирээдүй хэн билээ гэж асуувал хүн бүр хүүхэд гэнэ. Бид хүүхдээ сургаж , асарч, хамгаалж чадаж байна уу. Адаглаад та ойр орчноо, гэр бүлээ нэг анзаараад үзээрэй. Ямар орчинд хэрхэн амьдарч буйг зүрхний угаас хараарай. Тэгээд өөрийн хүүхдээ өрөөлийнхтэй харьцуулж нэг үзээрэй. Ялгаагүй хүүхэд. Ямбатны, ядуусын гэх боловч адилхан л хүүхэд. Хүүхэд бол хүүхэд шүү дээ.
Бид үр хүүхдээ анхаарахгүй байж улс эх орондоо анхаарч чадлаа юу. Ингээд бодоход 70-90 /1970-1990/ оны хүүхдийн тоглоомийг бодоод үз. Хотын хүүхдүүд гоё, хөдөөнийх халтар. Ийм л байсан. Өнөөдөр яав, хот хөдөөгийн хүүхдэд ялгаа алга. Харин эд мөнгө, эрх ямбын ялгаа байгаа. Урд нь ч тийм л байсан, яг хэвээрээ. Учир нь дарга нарын хүүхдүүд тансаг, хамгийн гоё хувцас өмсөнө. Ажилчин ангийн хүүхэд гоё биш ч гэлээ гангалхыг хичээнэ. Малчин ардын хүүхдэд нэг сайхан бакал байхад болно. Бас болоогүй түрийг нь эргүүлээд болоо.
Хүүхэд л бол хүүхэд. Харин томчууд шал өөр за. Хэн юу өмсөв, тэгээд чи яахын гээд бөөн хэрүүл, маргаан. Хэн нь хэнээсээ дээр гараад, хэн нь доор ороод байгаан бүү мэд. Монголын нийгэм иймэрхүү.
Нэг танил маань “Манай хүүхдийг танай аав, ээж чинь Нарантуул зах дээр наймаа хийдэг байж, чамайг ийм их төлбөртэй сургуульд сургаад байх даа яахав дээ” гэсэн гэдэг. Мөн амьдардаг гэрийг нь хүртэл доромжилсон гэдэг, гэтэл тэр айл маань зүгээр ч үгүй ХУД-т Хүннү2222 хороололд амьдардаг. Тэгэхээр манай нийгэмд баян, ядуудгийн бас улны гэсэн ялгаа өөрийн мэдэлгүй гарчихаж. Мөнгөтэй л бол бусдад илт дээрэлхэнгүй хандах болж. Тэр хүүхдүүд нас бие гүйцэж, монголын улс төрд орлоо гэхэд “хэрээ мэдэж жайжигнаж, хүний хүслээр бүү тоглоорой” гэж хэлдэг. Энэ энгий боловч хатуу үг. Элгэн садан эрсэлсэн бүхнийг чинь даван туулах жирийн иргэдийн үг. Ухаантай боловч үе уламжилсан хүмүүст хандан хэлэх үг юм. Утга ийм учраас эх оронч байя. Монголчууд бид хүүхэд насаа орхиж хөгжлийн замдаа гаръя даа....
Энд нэг асуудал бий. Эргэж хургах ч яриа бий. Гэр хорооололд сагсны талбай байгуулж, тууз хайчлах өөр. Бас барилга барих талбайдаа мөсөн гулгуур байгууулах өөр. Мэргэн бөөдий шиг асуудал бүрийг мэддэг хотын дарга бүр өөр, өөр бүхэн өөр өөлхийдөө хотын дарга бас өөр. Монгол Улс ч өөр.
Парламентын сонгуульд нэр дэвшигч ч өөр. Ийм ч учраас хотхон болгоны хүүхдийн тоглоом угааж өгөөд явна. Гэр хорооллын иргэдийн дунд хүүхдийн тоглоом байгуулаад өгнө. Айдаа ингээд МонголУлс хөгжинө гэж. Тиймээс бүгдээрээ хамгийн ойр бөгөөд хамгийн нандин үр хүүхдээ анхаарч, тэдэнд ээлтэй орчныг бүрдүүлэхэд нэн тэргүүнд анхаарлаа хандуулмаар байна. Тэгж гэмээнэ бид улс орны ирээдүйн хөгжлийг ярих нь зөв байх.
Эх сурвалж: Монголын мэдээ сонин #ҮзэлБодол #Дугаарын60мөр
2024 оны таввдугаар сарын 10. Баасан. №048 (5966)
Веб сайтад агуулагдсан мэдээлэл зохиогчийн эрхийн хуулиар хамгаалагдсан тул зөвшөөрөлгүй хуулбарлах хориотой.
Copyright © MMINFO.MN All Rights Reserved. Powered by HUREEMEDIA.